Nasza szkoła ma ponad 200-letnią tradycję (działa w Wągrowcu od 1804 roku), choć w budynkach na ul. Kolejowej funkcjonuje od 130 lat. Położona jest w samym centrum Wągrowca, administracyjnie należy do Gminy Wągrowiec. Do szkoły uczęszczają dzieci i młodzież z obwodu szkoły t.j. z Bartodziej, Dębiny, Kalisk, Kobylca, Łęgowa, Mikołajewa, Orli, Ostrowa Młyn, Pokrzywnicy, Rgielska, Wiatrowca, Wiatrowa Las, Wiatrowa os. Leśnego, Wągrowca oraz innych miejscowości.

W latach 2014-2018 szkoła przeszła gruntowny remont i przebudowę. Na jej terenie znajduje się sala gimnastyczna oraz nowoczesne boisko wielofunkcyjne.

 

Film z drona. Kliknij obrazek.

 

Kronika Szkoły Powszechnej 1924-1939  (Kliknij)

 

Książka o historii szkoły "O szkołę i mowę polską. 125 lat Szkoły Podstawowej im. Marii Konopnickiej". Kliknij obrazek.

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

HISTORIA SZKOŁY

 

2020 - 2022 Wskutek pandemii COVID-19 nasi uczniowie odbywali w różnych okresach zajęcia w formie zdalnej. Również rady pedagogiczne odbywały się online.

 

2018  Obchody 125-lecia szkoły.

 

2017 Likwidacja Gimnazjum nr 1 Gminy Wągrowiec im. Marii Konopnickiej.

Wskutek reformy 01.09.2017 roku przekształcono gimnazjum w ośmioklasową Szkołę Podstawową im. Marii Konopnickiej.

 

2017-2018 Termomodernizacja budynków szkolnych oraz przebudowa strychu.

 

2015 Remont sali gimnastycznej i wymiana drewnianych okien w małym budynku szkolnym.  

 

2014   Przebudowa boiska szkolnego dofinansowana została przez Ministerstwo Sportu i Turystyki na wymianę nawierzchni wraz z doposażeniem boiska sportowego. Całość projektu to kwota ponad 430 tys. zł. Dofinansowanie z MSiT to kwota blisko 216 tys. zł. Pozostałą część dofinansował Urząd Gminy Wągrowiec. Warunkiem przyznania dotacji była działalność klubu sportowego przy szkole.

    

   

 

2005   Szkole nadano imię Marii Konopnickiej i przekazano nowy sztandar.

 

1999   W związku z reformą oświatową przekształcono szkołę w Gimnazjum nr 1 Gminy Wągrowiec.

 

1992   Szkoła Podstawowa Nr 1 w Wągrowcu zaliczona została w poczet najstarszych szkół w Polsce.

 

1974   Zmieniono nazwę na Zbiorczą Szkołę Gminną. Nazwa ta obowiązywała dziesięć lat.

 

1972   Szkoła otrzymała imię Marii Konopnickiej.

 

1944  Niemcy zorganizowali w szkole szpital wojskowy, przejęty po wyzwoleniu przez Armię Czerwoną.

 

 

1941 - 1944   21 listopada 1941 roku placówkę zamieniono na szkołę rolniczą (Landwirtschaftliche Berufsschule) dla niemieckich dzieci, dzieci polskie uczęszczały wówczas do szkół w pobliskich wioskach w Łęgowie i Rgielsku. Jak pisze Władysław Purczyński w "Swastyce nad miastem", do szkoły przyjmowano młodzież po ukończeniu 8-letniej szkoły podstawowej, a nauka trwała w nich 2-3 lata.

 

1936   3 maja na murze gmachu szkoły umieszczono tablicę z brązu upamiętniającą 30. rocznicę strajku. Tablicę ufundował dr Zygmunt Włoczewski, który w 1907 roku został wydalony z gimnazjum (obecnie I LO na ul. Klasztornej) z powodu udziału siostry Gabrieli w strajku szkolnym. Tablica przedstawiała odwzorowanie obrazu Artura Grottgera "Polonia". Widniał na niej również napis "1906-1936 -  W 30 letnią rocznicę strejku szkolnego w Wągrowcu - ofiarował dr. Włoczewski - za komitet - kier. strejku Szudzińska - kier. szkoły Ziemnicki" (Władysław Purczyński "Wielkie wydarzenia w małym mieście nr 13"). Tablica ta uległa zniszczeniu w czasie II Wojny Światowej.

Kolejna tablica upamiętniająca strajk pojawiła się dopiero w 1989 roku.

 

 

1934   Szkoła przeżyła kolejny podział. Na mocy rozporządzenia Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego i Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego dotychczasowa szkoła koedukacyjna została podzielona na męską i żeńską. Siedzibą szkoły męskiej (jedenastooddziałowej) został piętrowy gmach szkolny, natomiast szkoła żeńska (osiem oddziałów) przeniosła się do budynku parterowego. Szkoła męska, nazwana została Szkołą Nr 1, żeńska – Szkołą Nr 2. Ten sztuczny podział był wielokrotnie łamany, gdyż trzeba było tworzyć koedukacyjne oddziały, by zapełnić klasę. W 1933 roku kierownictwo szkoły objął Jan Ziemnicki. W tym czasie szkoła wzbogaciła się o pianino, aparat radiowy, a w roku szkolnym 1934/1935 założono telefon. Szkołę żeńską prowadziła pani Szefferówna.

 

1927  Nowym kierownikiem szkoły został Stanisław Zamorski. Za jego kadencji zaszły spore zmiany ułatwiające funkcjonowanie szkoły. W dużym gmachu zainstalowano światła elektryczne, zorganizowano pokój nauczycielski, urządzono salę robót ręcznych i gabinet przyrodniczy. W roku szkolnym 1929/1930 wybudowano salę gimnastyczną, założono dzwonki elektryczne, a na boisku ustawiono sprzęt do siatkówki i koszykówki. W następnym roku szkolnym założono natryski w szatniach.

 

1918 „Katholische Volksschule zu Wongrowitz” po odzyskaniu niepodległości stała się siedmioklasową Szkołę Powszechną w Wągrowcu.

 

1910   Szkoła brała udział w Światowej Wystawie w Brukseli. Za swoje eksponaty otrzymała wielką odznakę „Grand Prix” i dyplom.

 

1906   W okresie wzmożonej germanizacji w zaborze pruskim, naciski ze strony władz zaborczych dotyczyły zakazu nauczania w języku polskim i zakazu używania mowy polskiej na terenie szkoły. Na te niedogodności społeczeństwo polskie odpowiadało spokojem, dopiero gdy zabroniono także nauczania religii w języku ojczystym, zorganizowano strajk. Jego organizatorką była pani Szudzińska, matka kilkorga dzieci uczęszczających do szkoły. W przeddzień strajku 21 października 1906 roku mistrz krawiecki - pan Kuźma rozdawał rodzicom deklaracje wyrażające sprzeciw wobec nauki w języku niemieckim. Następnego dnia dzieci przekazały deklaracje ówczesnemu kierownikowi szkoły - Janowi Hoppe. Co ciekawe, dyrektor Hoppe był Polakiem, a jego rodzice nosili nazwisko Chmiel, mimo to zachował się lojalnie wobec władz pruskich (Władysław Purczyński "Wielkie wydarzenia w małym mieście nr 13"). Strajk polegał na tym, że dzieci uczęszczały do szkoły, ale odmawiały porozumiewania się w języku niemieckim. Początkowo w strajku wzięło udział 197 dzieci, później ich liczba wzrosła do 293. W stosunku do uczniów stosowano represje. Bez powodu zostawiano dzieci w areszcie najpierw na 1 - 2 godziny dziennie, a później do 7 godzin dziennie. Interwencje rodziców nie odnosiły skutku, albo wywoływały efekt odwrotny - oporni trafiali nawet do więzienia. Rodzice przynosili dzieciom żywność, podawali przez okno i zachęcali je do wytrwania. Pod wpływem prześladowań część dzieci załamała się psychicznie. Ostatecznie strajk zakończono 12 lutego 1907 roku.

 

1896   Większy budynek przeznaczony został dla uczniów wyznania katolickiego, mniejszy natomiast dla ewangelików. Obie szkoły były oddzielone parkanem i miały osobne boiska. Sytuacja taka trwała do roku 1905, do czasu, gdy szkołę ewangelicką przeniesiono do Seminarium Nauczycielskiego na ulicę Kościuszki. Wówczas oba budynki przy ulicy Kolejowej zajęła w całości szkoła katolicka. Opiekę nad szkołą sprawował mieszany katolicko - ewangelicki „Chrześcijański Dozór Szkolny” pod przewodnictwem burmistrza.

 

1890 - 1893   Budowa dwóch budynków szkolnych.

 

 

 

Inspektorzy szkoły:

ks. prob. Żołądkiewicz 1845 - 49

ks. kan. Musolff 1849 - 51

ks. prob. Bentkowski 1851 - 56

ks. prob Gantkowski 1856 – 60

ks. prob. Ośmólski 1860 - 61

ks. dziek. Bukowiecki 1861 - 73

Od 1873 księżom pozostawiono nadzór nad nauką religii, pastorzy pozostali nadal inspektorami szkoły ewangelickiej.

Ślusinski 1873 - 75

Gaertner 1875 - 85

Schoeffrath 1885 - 86

Marschall 1886 – 89

Biedermann 1889 – 98

Heisig 1898 -1919

pp. Jankowski 1919 -1931

Rudowski 1931 - 32

Krzanowski 1932

Szumowski od 1933

 

Kierownicy / dyrektorzy szkoły:

Malder  (1832 -1880)

Baran  (1880 -1885)

Jan Hoppe  (1885 – 1927)

Stanisław Zamorski  (1927 – 1933)

Jan Ziemnicki  (1933 – 1939);  Szefferówna (1934 – 1939)

Alojzy Bałachowski (1945)

Franciszek Szulc (1945 – 1948)

Marian Kurczewski (1948 - 1949)  

Franciszek Szulc (1949 – 1972)

Lech Lica  (1972-1974)

Teofil Kowalczewski (1974 - 1975)

Zygmunt Szwed (1975 - 1984)

Krystyna Guździoł (1984 -1987)

Andrzej Walewski (1987 – 1988)

Jerzy Rakociński (1988 - 1990)

dr Leszek Szpis  (1990 - 2012) dyrektor Szkoły Podstawowej, od 1999 roku nowo powstałego Gimnazjum

Teresa Śliwińska (1999-2004) dyrektor wygaszanej Szkoły Podstawowej nr 1 im. Marii Konopnickiej

Katarzyna Budzeń (2013 - 2019) dyrektor Gimnazjum, od 2017 roku Szkoły Podstawowej

Danuta Karczewska (od 2019)